a u mnie odwrotnie!
Płonie ognisko w lesie, D
Wiatr smetną piosnkę niesie, A D
Przy ogniu zaś drużyna D
Gawędę rozpoczyna. A D
Czuj, czuj, czuwaj, czuj, czuj, czuwaj,
Rozlega się dokoła. A D
Czuj, czuj, czuwaj, czuj, czuj, czuwaj,
Radosne echo woła. A D
Przestańcie się już bawić
I czas swój marnotrawić,
Niech każdy z was się szczerze
Do pracy swej zabierze.
Tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak,
Do pracy swej zabierze.
Tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak, tak,
Do pracy swej zabierze.
Wiatr w lesie cicho gwarzy.
Śpią wszyscy oprócz straży,
A ponad spiące głowy
Rozlega się krzyk sowy.
Puchu, puchu, puchu, puchu.
Rozlega się krzyk sowy.
Puchu, puchu, puchu, puchu.
Rozlega się krzyk sowy.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Płonie ognisko i szumią knieje, a E a
Drużynowy jest wśród nas. a E a (E)
Opowiada starodawne dzieje, a E a
Bohaterski wskrzesza czas. a E a (G)
O rycerstwie spod kresowych stanic, C G
O obrońcach naszych polskich granic, d E a (E)
A ponad nami wiatr szumny wieje, a E a
I dębowy huczy las a E a
Płonie ogień jak serca gorący,
Rzuca w niebo iskry gwiazd.
Jedna przeszłość i przyszłość nas łączy,
Szumi wokół senny las.
W blasku iskier jawi się historia,
Tyle zdarzeń miało barwę ognia.
Przy ognisku zasiadły wspomnienia,
Dziejów kraju uczą nas.
(A dokoła jak Polska szeroka,
Płoną ognie młodych serc.)
Już do odwrotu głos trąbki wzywa,
Alarmując ze wszech stron.
Wstaje wiara w ordynku szczęśliwa,
Serca biją w zgodny ton.
Każda twarz się z uniesienia płoni,
Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni,
A z młodzieńczej się piersi wyrywa,
Pieśń potężna pieśń jak dzwon.
Gaśnie ognisko i szumią drzewa,
Spojrzyj weń ostatni raz.
Niech ci w duszy radośnie zaśpiewa,
To co zawsze łączy nas:
Wspólne troski i radości życia,
Serc harcerskich zjednoczone bicia.
I ta przyjaźń najszczersza na świecie,
Co na zawsze łączy nas.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
Stokrotka
Gdzie strumyk ptynie z wolna, A
Rozsiewa zioła maj, E
Stokrotka rosła polna, D (E7)
A nad nią szumiał gaj. A D A
Stokrotka rosła polna, D E7 fis E7 Cis7 fis
A nad nią szumiał gaj. h E7 A D A
"W tym lesie tak ponuro,
Że aż przeraża mnie,
Ptaszęta za wysoko, |
A mnie samotnej źle". | x2
Wtem harcerz ją spotyka:
"Stokrotko, witam cię,
Twoj urok mnie zachwyca, |
Czy chcesz być mą, czy nie?" | x2
Stokrotka się zgodziła
I poszli w ciemny las,
A harcerz taki gapa,
Że aż w pokrzywy wlazł.
A ona, ona, ona,
Cóż, biedna, robić ma?
Nad gapą pochylona |
I śmieje się: cha! cha! | x2
------------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.youtube.com/watch?v=V6Tnpyygy…from=PL&index=9
Rano, kiedy budzę się rano
Gdy przychodzi spokojnie jasny dzień
Mija sen
Rano, kiedy budzę się rano
Kiedy boję się stanąć
Trzymam za rękę noc.
Rano
Płynę choćbym miał zginąć
Z marzeń wielkim odpływem
W mrocznej nocy pustynie
Płynę
Płynę zanim to minie
Z marzeń wielkim odpływem
Na spokojny ocean.
Rano, kiedy budzę się rano
Noc tak pachnie jak siano
I ma tak ciepły ton.