Deutsch Polnisches Forum

Zitat

od Joe
Liebe polnische Familie.
Da Dagmara keinen Kontakt möchte und nicht antwortet, an dieser Stelle ein paar Worte an euch.
Was geschehen ist, tut mir leid. Dagmara ist ein sehr lieber Mensch und herzens-gut (good at heart).
Ich war sehr glücklich sie in England kennenlernen zu dürfen, immer fröhlich, freundlich, hilfsbereit.
In der viel zu kleinen Wohnung in Deutschland war das Zusammenleben nicht immer einfach. In viel zu vielen Punkten haben wir uns gestritten und ich habe immer weniger dazu gesagt. Ich habe meine Meinung versteckt. Irgendwann kommt der Punkt an dem man dann unvernünftige (silly) Entscheidungen trifft und später bereut (to regret).
Ich bin Gott dankbar, daß ich Dagmara begegnet bin. Ich bin dankbar, Polen und euch alle kennengelernt zu haben. Besonders Tante Sofia, die ich gleich ins Herz geschlossen habe - es tut mir leid. Leider habe ich keine Adresse von euch. Ich hoffe ihr könnt mir eines Tages vergeben für die Trennung. Dagmara hat nun ihren Weg ohne mich gefunden, und ich kann ihr nicht mehr zeigen, wie es einmal war und vielleicht irgendwann einmal wieder hätte sein können, wenn wir beide aufeinander zu gegangen wären. Sie hat mir letzte Woche nur eine kurze SMS geschickt dass es für immer zu Ende ist. Das Kerze anzünden und beten in der kleinen Kirche vor einigen Wochen hat nicht gebracht um was ich gebeten habe. Der Himmel hat wohl andere Pläne. Ja auch solche Dinge und Traditionen haben mich durch Dagmara erreicht.
Ich wünschte ich könnte wenigstens irgendwann wieder mit ihr reden und sie sehen. Wenigstens in Freundschaft.
Ich vermisse sie

Kochani,
ponieważ Dagmara nie chce więcej żadnego kontaktu ze mną i nie odpowiada, dlatego w ten sposób chcę Wam przekazać parę słów.
Bardzo mi przykro z powodu tego, co się wydarzyło. Dagmara jest kochanym człowiekiem dobrego serca.
Byłem bardzo szczęśliwy, że mogłem ją w Anglii poznać, zawsze wesołą, przyjacielską i pomocną.
W o wiele za małym mieszkaniu w Niemczech nasze współżycie nie zawsze było łatwe. W zbyt wielu sprawach różniliśmy się i coraz mniej na ten temat mówiłem. To co myślałem, zachowywałem dla siebie. W końcu przyszedł czas, w którym trzeba było cos zdecydować.
Jestem wdzięczny Bogu, że spotkałem Dagmarę. Jestem wdzięczny, że mogłem Polskę i Was poznać. Szczególnie ciocię Zofię, która od początku przypadła mi do serca - bardzo mi przykro. Niestety nie znam Waszego adresu. Mam nadzieję, że kiedyś wybaczycie mi nasze rozstanie. Dagmara znalazła właśnie swoją własną drogę, beze mnie, i nie mogę jej już pokazać, jak było i jak kiedyś mogłoby być, gdybyśmy nadal razem byli. W ubiegłym tygodniu przysłała mi krótki SMS, że to jest już na zawsze koniec. Zapalone świeczki i modlitwy w małym kościele przed paroma tygodniami nie pomogły w tym, o co prosiłem. W niebie były chyba inne plany. Również takie sprawy i tradycje poznałem dzięki Dagmarze.
Chciałbym kiedyś z nią chociaż porozmawiać i ją zobaczyć. Conajmniej po przyjacielsku.
Brakuje mi jej.