Miłość
Pewnego razu była sobie wyspa, na której żyły uczucia. Szczęście, Smutek, Wiedza(das ist doch kein Gefühl! :oczko) i wszystkie inne, oczywiście również Miłość. Pewnego dnia los zapowiedział uczuciom , że wyspa zatonie, więc uczucia przygotowały swoje okręty i opuściły wyspę. Tylko Miłość chciała zostać do ostatniej chwili.
Gdy było już prawie za późno i wyspa prawie utonęła, zawołała o pomoc. W pobliżu było Bogactwo na swoim luksusowym statku. Miłość zapytała: " Bogactwo możesz mi pomóc?" - " Nie, bo mam za dużo pieniędzy i złota na moim statku, więc nie ma tutaj miejsca dla ciebie" Miłość zapytała więc Pychę o pomoc, która swoją cudowną łódką właśnie obok przepływała. " Nie mogę ci pomóc, ty jesteś cała mokra i mogłabyś zabrudzić mój statek!". Gdy niedaleko przepływał Smutek, miłość zapytała: " Smutku pozwól mi pójść z tobą " "Oh...Miłości, ja jestem taki smutny, chętniej zostałbym sam". Szczęście również popłynęło dalej, takie było szczęśliwe, że nie słyszało Miłości.
Nagle Miłość usłyszała głos: " Chodź, chodź do mnie, ja cię wezmę ze sobą!" To przemówił stary mężczyzna. Miłość była taka szczęśliwa, że nie zapytała starca o imię.
Gdy oboje mieli znowu grunt pod nogami i byli uratowani, starzec odszedł . Miłość sobie uświadomiła ile jest mu winna, ale jego już nie było. Zapytała więc Wiedzę "Kto mnie uratował, kto mi pomógł?" " To był Czas" odpowiedziała Wiedza. " Czas?!" - zapytała Miłość " ale dlaczego uratował mnie Czas?" Wiedza uśmiechnęła sie mądrze i tajemniczo i odpowiedziała:
" PONIEWAŻ TYLKO CZAS POTRAFI ZROZUMIEĆ, JAK WAŻNA JEST MIŁOŚĆ W ŻYCIU"
ZitatOriginal von Wróbel
Die Liebe
"WEIL NUR DIE ZEIT VERSTEHEN KANN, WIE WICHTIG DIE LIEBE IM LEBEN IST."